Kunst verkopen - Aanbod en vraag
Kunst verkopen is lastig
Om het snel groeiende aanbod aan te passen aan de stagnerende vraag zijn er de laatste jaren vele initiatieven om de handel meer richting de consument te brengen omdat de drempel van de galerie voor deze groepering nu eenmaal heel erg hoog is. Kunstenaars gaan steeds meer hun waren direct aan de klanten aanbieden. Het blijft echter een aanbod gestuurde markt. Voorbeelden van de manier waarop de kunstenaar direct zijn markt benadert zijn ondermeer:Verkoopkanalen
- Kunstmarkten
- Atelierroutes
- Commerciële verkoopacties(beurzen)
- Schilderfestivals
- Veilingachtige constructies
Kunst gaat steeds meer leven
Bij al deze verkoopvormen stellen kunstenaars hun werk tentoon, laten bezoekers hun atelier en gemaakte werken zien en proberen uiteraard zoveel mogelijk te verkopen. Alhoewel sommigen hun werk eigenlijk liever helemaal niet verkopen...Maar ja, men moet toch leven. Het positieve gevolg van deze aanpak is wel dat kunst bij een steeds groter publiek gaat leven. Een steeds grotere groep krijgt duidelijker belangstelling. En men ontwikkelt meer een eigen smaak, zonder dat men deze op laat leggen door mensen die wel zeggen te weten wat "wel en niet mooi is".Er zijn veel goede initiatieven
Ook initiatieven als een museumroute of een museumnacht werken zondermeer positief en laten grote groepen mensen op een ontspannen manier met allerlei vormen van kunst kennismaken.De overheid mag graag op kunst bezuinigen
De overheid draagt aan dit alles bij door steeds meer kunstenaars in de gelegenheid te stellen om hun werk te vervaardigen ook al verkoopt men niets omdat de kunstenaar zaken maakt waar totaal geen vraag naar is. Regelingen als de BKR en de WWIK namen cq nemen daardoor sterk in omvang toe. Totdat ze zo groot worden dat ze een in het oog lopende en daarmee dankbare bezuinigingsmogelijkheid worden voor de overheid die ten gevolge van één of andere in elk geval door de overheid niet voorziene crisis weer eens geld nodig heeft.Gevolgen veranderende omstandigheden
Kortom, een forse groei aan de vraagzijde en een veel groter aanbod aan de andere kant heeft een aantal gevolgen:Er komt een overschot aan kunstenaars die een overschot aan kunst produceren dat door de markt niet meer wordt opgenomen.
Een gevolg is dat er weinig wordt verkocht en dat kunstenaars in toenemende mate afhankelijk worden van andere inkomsten zoals eerder genoemde bijstandsregelingen.
Steeds meer kunstenaars gaan bijverdiensten zoeken in de cursussen. Wat weer tot gevolg heeft dat ook daar een overschot ontstaat en men met klassen van 2 of 3 deelnemers zit, waar uiteraard geld bij moet.
Een andere voor de hand liggende bijverdienste is een kleine galerie. Door de kleinschalige opzet moet men wel duur werk gaan verkopen om aan omzet te komen. We hebben dat eerder gezien. Maar de behoefte aan duur werk is klein Je zult zien dat men weigert om prijzen aan te passen. Dat maakt de omzet van deze galeries te verwaarlozen. En alleen degene die er niet van behoeven te bestaan blijven in leven. Maar ook bij de galeries zien we toch een explosieve groei....
Explosieve groei traditionele galeries
Samenvattend uit het voorgaande zien we zeer veel tussenhandel met weinig handel/omzet en als gevolg daarvan een hoge commissie die nodig is om te overleven. Dit alles heeft een sterk prijsopdrijvend effect wat weer een negatief effect heeft op de omzet, waarmee de cirkel rond is...De eisen aan kunstenaars gaan omhoog
Maar de galeries gaan de nodige eisen stellen aan de kunstenaars om de kans op omzet te vergroten. Denk aan een huurbijdrage, een hoge commissie, verplicht inlijsten, verrekening omzetbelasting, verrekening eventuele kortingen om tot verkoop te komen...Een plek om te exposeren is lastig
Al deze zaken maken het voor veel kunstenaars lastig om te exposeren. Zeker met de lage omzetten is de kans op een financiële kater heel groot. Veel kunstenaar praten hier wat omheen. Ze stellen dat het hen vooral gaat om hun werk aan een groter publiek te laten zien. Maar gezien het aantal bezoekers dat de doorsnee galerie trekt valt ook dat aantal mensen dat het werk gaat zien enorm tegen. Dan zijn er ook nog wel andere manieren om je werk te laten zien. Tot slot heerst er ook wel een zekere "ons kent ons" mentaliteit. Die maakt het lastig voor nieuwkomers.Een galerie heeft een hoge drempel
Al met al blijft het een dure liefhebberij voor alle partijen, niet in het minste voor de klant. Die ervaart de doorsnee galerie toch al als hoogdrempelig en iets waar je niet zomaar even binnenloopt. Dat geldt zeker voor de kleinere galerie. Veel mensen hebben domweg het idee dat een kleine galerie niet voor hen bedoeld is om binnen te lopen en dat er dan ook van hen verwacht wordt dat men direct tot aankoop overgaat. Dat men welkom is om het werk gewoon te bekijken is iets wat in de moderne wereld niet zo vanzelfsprekend meer is.Van een vraaggedreven naar een aanbodgedreven markt
Je zou mogen zeggen dat de kunst bezig is met een beweging van het klassieke maatwerk (vraaggedreven) naar een aanbodgedreven markt. Op hetzelfde moment poogt men de verworvenheden qua prijsstelling van het maatwerk te handhaven. Het is onwaarschijnlijk dat dit gaat lukken. De handel zal gedwongen worden om weer vraaggedreven te gaan werken...Een kunstenaar moet tegenwoordig hele goede marketingskills hebben
En dan komen de marketingskills van de kunstenaar en in mindere mate de galerie om de hoek kijken. Want het uitgangspunt van vrijwel elke marketingtheorie is dat je de problemen van de klant op moet lossen met je product...En het aanbieden van enorm veel kunst wat daar niet op aansluit is duidelijk niet de oplossing!Toch geven gesprekken met kunstenaars en galeriehouders niet de indruk dat men openstaat voor een alternatieve benadering of een stukje "out of the box" denken.
Toch gaan we dat op dit weblog proberen, met de nadruk op verkopen. De kunstenaar die zijn werk alleen maar wil laten zien aan een groter publiek mag deze artikelen natuurlijk gerust overslaan.
